KENDİN OL
Şu hayat mektebinin esrarlı rüyasında,
Kader sırrı sence ne, onu tanıyor musun?
Yalancı aynaların buğulu dünyasında,
Kendini Rabb’e lâyık adam sanıyor musun?
Bir dünya ki, varlığı, yokluğundan da beter,
Bir rüya görüyorsun, seni canından eder,
Hülyâların ızdırap, umutlarınsa keder,
Tesirsiz sözcüklerle mırıldanıyor musun?!
Nefsini aldattılar, rûhunla oynadılar,
Fâniye köle yapıp, yine de doymadılar,
Sıran hiç gelmedi ki, adam da saymadılar,
Bile bile onlara hâlâ kanıyor musun?!
Kimsin sen, sordun mu hiç bunu kendi kendine?
Allah için yandın mı kardeşinin derdine?
Aklın ermiyor ise belaların fendine,
Rabbinden medet umup, O’nu arıyor musun?!
Mevlâ’nın hitâbını gönlün hissettiği an,
Kâinat kitabını gözün seçer o zaman.
Âşık ol hakikate, rûhun da bulur derman,
Ötesi esenliktir, hâlâ yanıyor musun?!
Nefsini rûhuna sor; nâ-mahreme danışma,
Kendin ol, başkasına benzemeye çalışma,
Günün yetmesin sana, tembelliğe alışma
Gündelik telâşeyle oyalanıyor musun?!.
Miktat EYÜPOĞLU – GÖNÜL PINARIM ŞİİR – 1999
